Jak ustawiać ostrość w aparacie analogowym z matówką z klinem
Ustawianie ostrości w aparacie analogowym z matówką z klinem mikrorozdzielczym to precyzyjny, ale bardzo satysfakcjonujący proces. Tego typu matówka pomaga fotografowi ręcznie dopasować ostrość poprzez obserwację różnic w obrazie widocznym w wizjerze.
- Zrozumienie budowy matówki
Matówka w klasycznej lustrzance analogowej znajduje się tuż nad komorą lustra i pełni rolę powierzchni, na której formuje się obraz z obiektywu.
W centralnej części matówki z klinem znajdują się:
dwa półprzezroczyste kliny mikrorozdzielcze (tworzące coś w rodzaju „pęknięcia” lub poziomej linii),
pierścień z mikrosoczewkami wokół klina (mikroraster), który pomaga ocenić ostrość również poza centrum kadru.
- Jak działa klin mikrorozdzielczy
Kiedy obiekt jest nieostry, obraz w obrębie klina „rozjeżdża się” – linie proste w centrum widziane przez klin są przesunięte względem siebie.
Gdy ostrość jest ustawiona poprawnie, obie połówki obrazu w klinie idealnie się zgrywają i tworzą ciągłą, prostą linię.
- Ustawianie ostrości krok po kroku
- Wybierz punkt ostrości – najczęściej centralny obiekt w kadrze.
- Spójrz przez wizjer i skieruj ten punkt na środek klina.
- Kręć pierścieniem ostrości na obiektywie – powoli, w jedną i drugą stronę.
- Obserwuj obraz w klinie:
jeśli jest rozcięty lub przesunięty, ostrość jeszcze nie jest dobra,
gdy linie się zgrywają, ostrość jest ustawiona.
- Dla pewności, spójrz też na mikroraster wokół klina – obraz powinien być tam równie ostry i kontrastowy.
- Po ustawieniu ostrości możesz przekadrować ujęcie (jeśli trzeba), ale pamiętaj, że przy małej głębi ostrości nawet niewielki ruch aparatu może spowodować rozostrzenie.
- Dodatkowe wskazówki
Przy jasnych obiektywach (np. f/1.8, f/2) klin działa najlepiej — obraz jest wyraźny i kontrastowy.
Przy ciemniejszych szkłach (np. f/4, f/5.6) klin może ściemnieć i utrudnić ocenę ostrości — wtedy warto korzystać z mikrorastru lub samej matówki.
Używaj okularu z korekcją dioptryczną, jeśli masz wadę wzroku — ułatwia to precyzyjne ustawienie.
W przypadku zdjęć makro lub portretów z małą głębią ostrości najlepiej korzystać ze stabilnego statywu.